بررسی رابطه‌ی بین جو عاطفی خانواده و علایق حرفه‌گرایی دانش‌آموزان؛ نقش واسطه‌ای خودکارآمدی

هدف این پژوهش مطالعه رابطه بین جو عاطفی خانواده به عنوان یک متغییر با خود کارآمدی و همچنین علایق حرفه گرایی دانش‌آموزان متوسطه است. تحقیق حاضر از نوع پژوهش‌های همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان متوسطه شهرهای سردشت و پیرانشهر است که در سال تحصیلی 91-92 مشغول به تحصیل بودند. در این میان تعداد 180 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شده اند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه‌های خودکارآمدی، جو عاطفی خانواده و علایق حرفه گرایی می‌باشد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها در بخش آمار توصیفی از روش‌های محاسبه میانگین، انحراف استاندارد و ... و در بخش آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل تمیز استفاده شد. یافته‌ها نشان می‌دهد که بین نمرات جو عاطفی خانواده و خودکارآمدی رابطه مثبت و معناداری دیده نمی‌شود؛ همچنین با اطمینان می‌توان گفت که بین نمرات جو عاطفی خانواده و خودکارآمدی تحصیلی دختران رابطه معنادار وجود ندارد؛ بین جو عاطفی خانواده و خودکارآمدی دانش‌آموزان پسر رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ بین جو عاطفی خانواده و علایق حرفه گرایی دختران رابطه مثبت و معناداری وجود ندارد؛ بین جو عاطفی خانواده و علایق حرفه گرایی پسران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.